Een noodzaak voor verdere professionalisering van de verpleging en verzorging in de ouderenzorg

De attractiviteit van het verpleegkundige beroep staat al langer onder druk, en diverse strategieën worden vanuit de literatuur voorgesteld ter bevordering van de attractiviteit. Een van de voorgestelde ideeën in Vlaanderen is het implementeren van functiedifferentiatie via een opleidings-, functie- of zorgladder voor verpleegkundigen.

Als verpleegkundig onderzoekers en opiniemakers durven we al eens inspiratie opdoen bij internationale collega’s. We publiceren in het Engels, volgen internationale tijdschriften en springen op een vliegtuig of hogesnelheidstrein om naar een internationaal congres te gaan. Allemaal goed en wel, maar hierdoor gaan we voorbij aan de rijkheid die dichtbij huis te vinden is, en de opdrachten en verplichtingen die we lokaal hebben.

In 2011 woonde ik met mijn gezin in New York en deed er onderzoek naar het leiderschap van Amerikaanse verpleegkundigen. Met enige jaloezie hoorde ik mijn Nederlandse collega’s zeggen dat ze daar, aan de overkant van de grote plas, wél trots waren op hun vak. Proud to be a nurse. Ik kwam er al snel achter dat deze Amerikaanse trots vaak bittere noodzaak was. Als je niet van de daken schreeuwde dat je trots was op je vak lag je er bij een volgende reorganisatie uit. En dat is, in een land zonder sociale zekerheden, een serieus probleem.